Analyse van Tyutchevs gedicht "Cicero": filosofische teksten
FI Tyutchev leefde in een moeilijke tijd voor Rusland. Bewustzijn van de samenleving, verhuizen naar een nieuw niveau, genereert veel onrust, omdat de relaties tussen mensen ook veranderen. Tyutchev, als diplomaat, kon dit niet zien. Hij was dol op geschiedenis, en het is bekend dat in zijn bibliotheek werken van Cicero stonden. Hij schreef hetzelfde gedicht in 1829-1830.
Lyrische en genre-verwantschap van het gedicht
Onderzoekers geloven dat het gedicht van Tyutchev"Cicero" is de reactie van de dichter op de julirevolutie in Frankrijk. Hij dacht veel na over het lot van Europa, zijn revolutionair ingestelde burgers en de mogelijke vernietiging van de cultuur.
Het gedicht verwijst naar de filosofische teksten. Het bevat de kenmerken van vele genres: er is een elegie, een ode en een morele apologeet. De apologeet is een gesprek met een wijze, en in dit gedicht verscheen de auteur zelf als een wijsgeer, tegelijkertijd een lyrische held. De kenmerken van een ode zijn een waarneembaar pathos van de spreker, elegie - het motief voor het verval van het bestaan van de mens als individu.
Tyutchevs gedicht "Cicero" toont de lezer over een complex onderwerp - het leven van een persoon op een cruciaal historisch moment.
De samenstelling en samenstelling van een werk
De eerste strofe introduceert de lezer in de echte wereldCicero, de stem van de auteur spreekt hier zijn beroemde woorden van de grote Romeinse: "Ik stond op laat en gevangen op de weg tijdens de nacht van Rome was!" Hij betreurde het dat hij te laat was geboren, en de glorieuze tijdperk van het Romeinse Rijk is voltooid. Dit citaat, afkomstig uit de werken van Cicero, vermenselijkt spreker ontkracht zijn halogeen stoïcijnse. Tiutchev trok deze persoonlijke ervaring (die ook wordt gezien hel elegische lyriek).
"De zonsondergang van de ster is bloedig" - met zulke metaforische woorden komt de lyrische held in het werk. Cicero was de ideoloog van het Romeinse Rijk en nu stort het in.
In dit deel van het gedicht "Cicero" van Tyutchev verschijnt een ode, het wordt weelderig en plechtig. Hier is het motief van chosenness.
In de tweede strofe van het werk zie je een appèl met Poesjkins spel 'Feest tijdens de pest'. Door deze methode laat de dichter het gedicht 'Cicero' in met romantiek.
Vanuit het oogpunt van compositie is het couplet verdeeld in drie delen: de speech van de spreker, de toespraak van de lyrische held en de aantrekkingskracht van de auteur op de lezers.
Analyse van het gedicht "Cicero" Tyutchev: taalhulpmiddelen
De auteur schrijft een werk met een viervoeters jambischgebruik van ring en kruis rijm. Middelen van artistieke zeggingskracht, gebruikt door de dichter, zijn: een metafoor ("de zonsondergang van de ster van haar bloedige"), een inversie ("de redenaar van Rome", de "fatale minuten"). De dichter gebruikte actief epitheta en alliteratie. Hij past vaak woorden toe van een hoge stijl, zoals 'grootheid', 'kopje onsterfelijkheid', 'al-goed'.
De parallel tussen de revolutie in Frankrijk en de val van het Romeinse Rijk
Het is duidelijk dat in het gedicht Tyutchev "Cicero"een parallel wordt gemaakt tussen twee belangrijke historische gebeurtenissen. De dichter ziet daarin een rode draad - de vernietiging van de basis van de staat en de daaropvolgende desintegratie van de samenleving.
De strijd om macht en intriges wordt door de auteur geziende belangrijkste oorzaken van deze droevige gebeurtenissen, hoewel hij ze niet rechtstreeks noemt. In dit Tyutchevs gedicht "Cicero" kun je zien en een beetje trots van de auteur op het feit dat hij persoonlijk een van deze momenten uit de wereldgeschiedenis ervaart. Een held die zulke belangrijke gebeurtenissen heeft gezien, hij komt zelfs overeen met een celibatair leven. Hij kan zijn nakomelingen een onvergetelijke ervaring geven.
Als een echte diplomaat, de auteur houdt veel van zijn gedachten in zijn hart, niet beoordelen van de gebeurtenis vanuit het politieke oogpunt.
Het werk was erg belangrijk in het erfgoedDichter-filosoof. Het thema van de oude Romeinse redenaar wordt ook gebruikt in de late lyrische poëzie. De gedachte aan het kennen van de waarheid, het doordringen in de waarheid door vernietiging, doordringt veel van de werken van de grote dichter.
