Traditionele cultuur van het Oude Oosten als een oppositie tegen het Westen

De oosterse beschaving is altijd fundamenteel anders geweestvan het westen. Tegenwoordig worden veel Oosterse landen als achterblijvend beschouwd, ondanks het feit dat het het oosten was dat de ontwikkeling van veel volgende naties op gang heeft gebracht. Wat bedoelen we met de term "Oud-Oosten" vandaag?

Het oude oosten is afgescheideneen groep van beschavingen bewonen het grondgebied van de oostelijke Middellandse Zee, van de oevers van de rivier de Nijl in het westen en uitgestrekte Zuid-West-Azië (China, Egypte, India). Geschiedenis en cultuur Oude Oosten begint in de oudheid, tussen de derde en vierde millennium voor Christus Dat is wanneer de laatste van het Perzische rijk viel, waardoor de manier waarop jongere, begint de ontwikkeling van de beschaving.

De moderne samenleving is gewend aan de zogenaamdede secundaire positie van de oostelijke landen in de wereld, weinigen weten dat ze tot de 15e eeuw veel voorsprong hadden op het Westen in termen van hun organisatie en culturele ontwikkeling. Alle grote ontdekkingen in die tijd werden precies in het oosten gemaakt: de uitvinding van mechanische horloges, buskruit, papier en niet te vergeten dergelijke uitvindingen van het Chinese volk als kompas en seismograaf.

Het concept van cultuur in de landen van het oosten en het westenverschilde aanzienlijk. In Europa betekende de term 'cultuur' 'cultivatie, transformatie'. Het Chinese equivalent van de hiëroglief "wen" wordt vertaald als "decoratie". Daarin ligt de betekenis van het oosterse concept van 'cultuur' - elegantie, schoonheid, versiering. De traditionele cultuur van het Oude Oosten wordt gekenmerkt door de grootste continuïteit van de generaties. Veel tradities van moderne oosterse landen zijn geworteld in het verre verleden, bij gebrek aan geschreven taal, toen ze allemaal mondeling werden doorgegeven aan nieuwe generaties.

De kunst van het Oude Oosten was nauwis verbonden met vele aspecten van algemene culturele processen die plaatsvinden in de samenleving. De rol van een kunstenaar in het Oosten is altijd al eervol geweest. Aan het begin van de ontwikkeling van de Egyptische beschaving bijvoorbeeld, werd het beroep van de kunstenaar grotendeels gelijkgesteld aan de activiteiten van de priester, maar het werd niet als zelfvoorzienend beschouwd. De artistieke cultuur van het Oude Oosten absorbeerde millennia lang de kenmerken van religieuze en filosofische ideeën, sociale normen en volkstradities van het dagelijks leven. Creatieve persoonlijkheden (kunstenaars, beeldhouwers en schrijvers van schilderijen) werden opgeroepen om in hun creatieve activiteit de traditionele opvattingen van de samenleving te realiseren. Experimentele pogingen om in hun werk iets nieuws uit te drukken, nog onbekend in de samenleving, werden zorgvuldig onderdrukt. Het was in de eerste plaats verbonden met het traditionalisme van de manier van leven van de oude oosterse beschavingen. In het oude Egypte was er een heel systeem van canons voor kunstenaars, met regels die beschrijven welke kleuren te gebruiken en welke verhoudingen moeten worden waargenomen bij het schrijven van portretten van mensen, waarbij dieren worden afgebeeld. Kunstenaars en beeldhouwers van het Oude Egypte fungeerden als hoeders van tradities en heilige wetten. Ze werden toevertrouwd om niet alleen het aardse bestaan ​​van de mens weer te geven, maar ook zijn verblijf in andere werelden, waarvan men geloofde dat hij vertrok na de voltooiing van zijn levenspad.

Traditionele cultuur van het oude oostenHet werd voornamelijk overgedragen door mythen, eerst verbaal en met de komst van het schrijven in de vorm van kleine teksten, weergegeven op kleitabletten. Afbeeldingen van mythologische helden zijn niet alleen te vinden in de plotten van literaire werken, maar ook in beeldhouwkunst, architectuur en schilderkunst. Gedurende vele eeuwen behield de artistieke cultuur van het Oude Oosten zijn magische doel. De oude mensen geloofden bijvoorbeeld dat een gereproduceerde kopie van God, net zoals hijzelf, krachtige macht bezit, daarom moet je het niet minder dan hem lezen.

Moderne oosterse landen verschillen van hunVoorgangers van religieuze en culturele tradities, één ding blijft vele millennia onveranderd: vasthouden aan de traditionele manier van leven, overdracht van geaccumuleerde ervaring van de ene generatie naar de andere.